Ἀρχίζοντας

 

  Οἱ πρῶτες δημοσιογραφικές παρεμβάσεις μου τοπικά φιλοξενήθηκαν στήν ἐμβληματική «Ἐνδοχώρα», τῆς ὁποίας ἐκδότης, ὡς γνωστόν, ἦταν ὁ δικηγόρος   Γιῶργος Κολλάρος. Κρατῶ ἀπό τόν   Γιῶργο,   ἀγαθές ἀναμνήσεις συνεργασίας. Οὐδέποτε παρενέβη στά κείμενά μου, δέν πατρόναρε, δέν ἀπέρριψε, δέν  ἐπέστρεψε ποτέ καμία ἄποψή μου.

  Μέ τήν διακοπή τῆς ἔκδοσης τῆς Ἐνδοχώρας, σκέφθηκα νά στήσω δικό μου περιοδικό,  ἀλλά ἐπειδή σποραδικά τά κείμενά μου ἐφιλοξενοῦντο στό «Ξάνεμο» καί κάποια ἀποσπάσματά τους σέ ἔντυπη μορφή στόν «Φάρο», τό ἀνέβαλα.   

   Ἀπό τήν περασμένη Ἄνοιξη, στήν ἀρχή διστακτικά καί  μέ τήν πάροδο τοῦ χρόνου πιό ὀρεξάτα,  αἰσθανόμενος  τό σέ τοπικό ἐπίπεδο κενό ἑνός παρεμβατικοῦ περιοδικοῦ, ἀποφάσισα νά διακινδυνέψω τό ξεκίνημα μιᾶς ἐκδοτικῆς προσπάθειας, ἐλπίζοντας  ὅτι σύν  τῷ χρόνῳ  θά ὑπάρξουν συνεργάτες, κατά τόν ἴδιο τρόπο πού  κάποια στιγμή ἀναπάντεχα καί  ἐγώ φιλοξενήθηκα στίς σελίδες τῆς «Ἐνδοχώρας». Τήν περασμένη Ἀνοιξη λοιπόν ἡ σύλληψη καί μετά ἀπό ἕνα χρόνο κυοφορίας, ἠ γέννα τῆς ἠλεκτρονικῆς «Ἀντοψίας».  

   Ὅλοι σήμερα μιλᾶμε γιά κρίση. Πολιτική, κοινωνική, οἰκογενειακή, ἐκπαιδευτική, ἐκκλησιαστικο-θρησκευτική, πολιτιστική, οἰκονομική καί ὀξυμένα αὐτή τήν περίοδο οἰκολογική. Μάλιστα πολλοί μιλᾶνε γιά  ὁριακή κρίση, ἀφοῦ γιά πρώτη φορά στήν ἱστορία ἡ ἀνθρωπότητα καλεῖται νά  ἀντιμετωπίσει τό πρόβλημα τῆς ἴδιας τῆς βιολογικῆς της ἐπιβίωσης.  Ὁρισμένοι, ἰδιαίτερα εὐαισθητοποιημένοι βιώνουν ἔντονα τήν ὀδύνη τῆς κρίσης καί βάζουν τό δάκτυλο στήν πληγή. «Ξέρεις τί θά πεῖ νά μήν συμβαίνει τίποτα, νά γίνονται τόσα πράγματα δίπλα σου, γύρω σου καί  μέσα σου νά μήν συμβαίνει τίποτα;» ἔλεγε μεταξύ τῶν ἄλλων σέ μιά ὀλιγομελή ἄγνωστη παρέα ταξιδιωτῶν ὁ Κορνήλιος Καστοριάδης σέ συμπτωματικό ταξίδι μας ἀπό Θεσσαλονίκη πρός Τῆνο  μέ τό πλοῖο «Ἄνεμος». «Καί ξέρεις, συνέχισε, τί ἀρχίζει  νά συμβαίνει ὅταν αὐτό τό μηδέν στό ὁποῖο βρίσκεσαι τό ἐπισκεφθεῖ ὁ Ἕλλην Λόγος, ἡ Σοφία του;».

  Ἡ  εὐαισθησία, ὁ γεμᾶτος ἀγάπη καί ἐλπίδα πόνος πού κρύβουν τά παραπάνω, στό πόδι, λόγια τοῦ φιλοσόφου μας, θά ἀποτελέσουν τόν δείκτη πορείας τῆς «Ἀντοψίας», προσθέτοντας στόν Λόγο τοῦ Ἕλληνα, τόν Λόγο τοῦ Εὐαγγελίου, τόν Λόγο τῶν Πατέρων καί τῶν Μαρτύρων. Δέν εἶναι ἀπό σύμπτωση πού ὁ Ἑλληνισμός εἶχε ἰσχυρή παρουσία μεταξύ τῶν Πατέρων τῆς Ἐκκλησίας, Ἀνατολῆς καί Δύσης, οἱ ὁποῖοι ἐνεθάρρυναν τήν ἀξιοποίηση τῶν μεγάλων κατακτήσεων τοῦ ἀρχαίου πνεύματος στά πλαίσια ἑνός χριστιανικοῦ κόσμου. Ἡ ἑλληνική φιλοσοφία, κρατοῦσε ἐνεργό τό χριστιανικό μέτωπο τοῦ ἐλλόγου ἀπέναντι στήν φύση καί στόν πολιτισμό.  

  Στήν σκέψη μου ὁ πήχης εἶναι ὑψηλός, καί δέν μπορεῖ νά προσεγγισθεῖ παρά μόνο μέ τήν συνεργασία σας. Ἕνα περιοδικό ἔχει νόημα μόνο ὡς πράξη κοινωνική, ὡς μιά πραγματική ἀνταλλαγή καί περιχώρηση τῶν ἐμπειριῶν ὅλων ὅσων τό γράφουν καί τό διαβάζουν. Γιά αὐτό παρακαλῶ τόν συμμετοχικό σας λόγο τακτικά ἤ εὐκαιριακά. Νά ἀνταποκριθεῖτε στό κάλεσμα αὐτό, φθάνει νά ἔχετε κάτι νά πεῖτε, χωρίς νά ἐνδιαφέρεστε γιά τό πῶς. Κανείς δέν πάει μπροστά ἀπό μόνος του. Μᾶς προκόβει, εὐπρόσδεκτα, ἡ ἀγάπη τοῦ ἄλλου, ἡ ἀνάσα τοῦ διπλανοῦ,  πρό παντός τοῦ ἀντιπάλου μας, μᾶς τραβᾶ ἀπό τό σκοτάδι τῆς ἐπιθανάτιας μοναξιάς  καί τῆς  ἀπομόνωσης, ἀκόμη καί ἡ θύμηση τῆς ἄποψης τοῦ ἀνθρώπου πού αἰσθανόμαστε ἀπέραντο μίσος. Σέ αὐτή τήν πορεία χωροῦν ὅλοι, συν-χωρᾶμε, ὅλοι ἔχουμε λόγο, ὅλοι ἔχουμε ἄποψη.

  Σκέπτομαι ὅτι τά κείμενα θά εἶναι ποικίλα. Οἱ ἀφορμές τους καί τά θέματά τους διάφορα, ὡστόσο ὅλα θά δένουν σέ μιά ραχοκοκαλιά, θά ἔχουν τήν ἴδια  προοπτική: Θά διαυγάζουν τήν ἑλληνική, καί τήν χριστιανική  ταυτότητά μας, στἠν σχέση μας μέ τόν ἑαυτό μας, τόν ἀπέναντι καί τόν δίπλα μας, μέ ὅλο τόν κόσμο, τήν ὄσμωση τοῦ μέσα μας μέ τό ἔξω, τό κοντινό, τό μακρινό, τήν συνάντηση τοῦ οἰκείου μέ τό ἐχθρικό καί τό ἄγνωστο. Τοῦτο δέν σημαίνει ὅτι δέν θά ἔχει θέση ὁ ἄθεος λόγος, ὁ λόγος τῆς διαφοροποίησης καί γενικά ὁ ἐκ διαμέτρου ἀντίθετος λόγος.

  Αὐτό τό κοινοτικό πνεῦμα πού τόσο θεμελιακά χαρακτηρίζει τόν Ἑλληνισμό καί τόν Χριστιανισμό, τό  πρόσωπο μέ πρόσωπο μέ τόν διπλανό μας, πρό παντός αὐτό τό κατάματα μέ τόν ἑαυτό μας, τό ἀπ’ ἔξω κοίταγμα τοῦ ἑαυτοῦ μας, θέλει νά ἐκφράσει ὁ τίτλος τῆς προτεινόμενης ἠλεκτρονικῆς σελίδας,  τῆς   ὁποίας ἡ συχνότητα καί ἡ διάρκεια θά ἐξαρτηθεῖ ἀπό τό δικό σας συμμετοχικό εὖρος.

  Δέν ἐπιδιώκω σπουδαῖα πράγματα., δέν φιλοδοξῶ  νά διδάξω, ἤ νά ἐκφράσω ἀλάνθαστα τόν Ἑλληνισμό καί τόν Χριστιανισμό. Ποιός εἶμαι ἐγώ πού θά τολμοῦσα κάτι τέτοιο. Θέλω νά λειτουργήσω ἀπλά, ἔξω ἀπό τύπους καί κανόνες,  ζωντανά, καταθέτοντας τίς ἐμπειρίες τῶν μεγάλων ἀναζητητῶν  τοῦ παρελθόντος, συσχετισμένες μέ τήν γεμᾶτη ἀγάπη καί πόνο ἀγωνία, ἀναζήτηση καί  εὐαισθησία πού κρύβει ἡ ψυχή τῶν ἀνθρώπων τῆς ἐποχῆς μας.

Γιῶργος Δημόπουλος

Τηλ. 6934107270

Email antopsia@gmail.com