Τό τέλος τοῦ παιχνιδιοῦ

                                                          Μπέκετ Σάμουελ 

…

Χάμ: Πήγαινέ με  κάτω ἀπό τό παράθυρο. Θέλω νά νιώσω τό φῶς στό πρόσωπό μου.

Θυμᾶσαι στήν ἀρχή ὂταν μέ πήγαινες βόλτα; Κρατοῦσες τήν

πολυθρόνα  ἀπό ψηλά.

Σέ κάθε βῆμα κόντευες νά μέ ἀναποδογυρίσεις. Πλάκα εἲχαμε οἱ δυό

μας!  Πολύ πλάκα!

Καί μετά μᾶς πῆρε ἡ κάτω βόλτα. Φτάσαμε κιόλας, ἒχει φῶς;

Κλόβ: Δέν ἒχει σκοτάδι.

Χάμ: Σέ ρωτάω ἂν ἒχει φῶς;

Κλόβ: Ναί

Χάμ: Ποιό παράθυρο εἶναι;

Κλόβ: Τῆς στεριᾶς.

Χάμ: Τῆς στεριᾶς! Τό ‘ξερα! Δέν ἒχει φῶς ἐδῶ! Στό ἂλλο!

Αὐτό μάλιστα! Εἶναι φῶς. Σάν μιά ἀχτίδα ἣλιου. Ὂχι;

Κλόβ: Ὂχι.

Χάμ: Δέν εἶναι μιά ἀχτίδα ἣλιου αὐτό πού νιώθω στό  πρόσωπό μου;

Κλόβ: Ὂχι περισσότερο ἀπ’ ὂτι συνήθως.

Χάμ: Ἂνοιξε τό παράθυρο.

Κλόβ: Γιά ποιό λόγο;

Χάμ: Θέλω νά ἀκούσω τήν θάλασσα.

Κλόβ: Δέν θά τήν ἀκούσεις.

Χάμ: Οὒτε ἂν ἀνοίξεις τό παράθυρο:

Κλόβ: Οὒτε.

Χάμ: Δέν χρειάζεται ἐπομένως νά τό ἀνοίξεις.

Κλόβ: Ὂχι.

Χάμ: Ἂνοιξέ το τότε!

….

Χάμ: Τό ἂνοιξες;

Κλόβ: Ναί. 

Χάμ: Λοιπόν πρέπει νά εἶναι πολύ ἢρεμη.

Σέ  ρωτάω εἶναι πολύ ἢρεμη;

Κλόβ: Ναί

Χάμ: Ἐπειδή δέν ὑπάρχουν πιά θαλασσοπόροι.

  Τό «Τέλος τοῦ Παιχνιδιοῦ» Μπέκετ Σάμουελ. Νόμπελ λογοτεχνίας 1969. Μετάφραση Μάγιας Λυμπεροπούλου & Δημοσθένη Παπαδόπουλου.

 Εἶναι ἡ ἱστορία ἑνός ἀνθρώπου, τοῦ Χάμ, πολύ δυνατοῦ, πολύ τυραννικοῦ, πού βρίσκεται σέ μιά κατάσταση πλήρους ἀνασφάλειας· εἶναι τυφλός καί δέν μπορεῖ νά περπατήσει. Ζεῖ σέ μιά πολυθρόνα καί ἐξαρτιέται ἀπό ἓναν σύντροφο, κάτι σάν παραγιό καί ὑπηρέτη μαζί, τόν Κλόβ.

  Ἡ ζωή τοῦ Χάμ εἶναι ἀνυπόφορη. Δέν ἒχει τήν δύναμη νά τήν συνεχίσει μά δέν ἀποφασίζει καί νά τήν σταματήσει. Παρακολουθεῖ αὐτή τήν σιγανή πορεία πρός τόν θάνατο τρομοκρατημένος κατά βάθος, ἀλλά μή θέλοντας νά τό παραδεχτεῖ.  

  Τοῦ ἀρέσει νά μπλοφάρει. Εἶναι αὐθάδης ἀλλά καί τρυφερός μαζί. Ἒχει μεγάλη τρέλα μέσα του ἀλλά καί ἀρχοντιά καί πολύ κουράγιο. Οἱ σχέσεις του μέ τόν Κλόβ, τόν σύντροφό του, δέν εἶναι σχέσεις σκλάβου καί ἀφέντη. Δέν μπορεῖ νά ζήσει ὁ ἓνας χωρίς τόν ἂλλο. Εἶναι ἀπό ἐκεῖνες τίς φοβερές συμβιώσεις, τίς καμωμένες ἀπό τρυφερότητα καί σαδισμό.