Ἐλευθερία και φιλελευθερισμός

 

Τοῦ Γιώργου Δημόπουλου

“Τό δικό μου ἀτομικό δικαίωμα εἶναι ζήτημα σαρκικό, ἀλλά τό δικαίωμα τοῦ διπλανοῦ  μου εἶναι πνευματικό”.

 Ἡ βασική ἐλευθερία, ἡ ὁποία ὑπονοεῖται στόν φιλελευθερισμό εἶναι ἡ ἐλευθερία ἰδιοκτησίας καί τοῦ φίλαυτου ἀτόμου καί ὄχι κάποια ἄλλη κατανόηση τῆς ἐλευθερίας· αὐτό δέν πρέπει νά ξεχνοῦμε.

  Οἱ πλέον φιλελεύθερες  ἐκδοχές τοῦ κοινωνικοῦ συμβολαίου θεωροῦν ὡς αὐτονόητη ἀρχή τῶν κοινωνιῶν τόν πόλεμο ὅλων ἐναντίον ὅλων, ὁ ὁποῖος διοχετεύεται μέν στούς συμβαλλομένους, πλήν συνεχίζει νά εἶναι βάση τοῦ φιλελεύθερου καπιταλισμοῦ· ἕνα δαρβινικό κοσμοείδωλο, ὅτι ἡ πρόοδος ἔρχεται μέσω τοῦ ἀνταγωνισμοὔ ὅλων μέ ὅλους, τοῦ πανηγυρισμοῦ τῆς ζούγκλας συμπεριλαμβανομένου καί τοῦ ἰδιωτικοῦ βίτσιου, τό ὁποῖο καί αὐτό συντελεῖ στήν κοινωνική εὐημερία. (Kατά τό σλόγκαν «τό ἰδιωτικό βίτσιο ἀποτελεῖ κοινωνικό κέρδος. “private vice public benefic”).

  Αὐτή εἶναι ἡ σκοτεινή ἀλήθεια τοῦ φιλελευθερισμοῦ, ὅσο κι ἄν φτιασιδώνεται ἀπό ἰσχνά σοσιαλφιλελεύθερα ἐποικοδομήματα, πού προκύπτουν ἀπό κοινωνικές διεκδικήσεις καί ἀντιστάσεις. Δέν εἶναι ἄλλωστε τυχαῖο ὅτι ἡ φιλελεύθερη δημοκρατία εἶναι γνωστή ὡς «ἀστική» δημοκρατία, ἀφοῦ εἶναι κατά βάθος ἕνα πολίτευμα μερικότητας καί ὄχι πλήρους καθολικότητας. Ἀκόμη χειρότερη ὅμως εἶναι ἡ πράξη τοῦ φιλελευθερισμοῦ, τήν ὁποία συχνά σκοπίμως ἀποσιωποῦν οἱ θεωρητικοἰ  θιασῶτες του, ὅτι γιά νά ὑπάρξει φιλελευθερισμός χρειάζεται ἰσχυρότατα κράτη καί δή ἰμπεριαλιστικά, μέ κραταιό στρατιωτικο-βιομηχανικό  σύμπλεγμα καί συνασπισμούς πού ἐπιδίδονται σέ συνεχεῖς ἀποικιοκρατικούς  ἤ ἰμπεριαλιστικούς πολέμους, τόσο γιά πρόσβαση σέ πόρους ὅσο καί γιά διάνοιξη ἀγορῶν κ.ἄ. Τό πρακτικό ἀποτέλεσμα εἶναι ὁ φιλελευθερισμός νά προβάλλεται μέν ἱδεολογικά ὡς τό ἀντίθετο τῶν ὁλοκληρωτισμῶν, ἀλλά  νά προκαλεῖ ὁ ἵδιος τόν δικό του βελούδινο ἤ καί σκληρό ὁλοκληρωτισμό συνεχῶν  πολέμων γιά τήν διάλυση ἀνταγωνιστικῶν συστημάτων καί γιά  τήν μετατροπή τῶν ἄγριων ἑτεροτήτων σέ ἥμερες διαφορές πού νά μποροῦν νά χωρέσουν στόν προγραμματικό πλουραλισμό ἐξημερωμένων νερουλῶν ἐκδοχῶν τῶν ἄλλοτε παμπεριεκτικῶν ἐναλλακτικῶν κοσμοθεωρήσεων.