Σέ ἀνοιχτή ἀκρόαση

 

Ἐπικοινωνία τηλεφωνική μέ φίλο. Ἡ φιλία μας κρατάει ἀπό τήν πρώτη δημοτικοῦ.

 …..

-Κάποιες φορές αἰσθάνομαι πεταμένος στόν ἀκάλυπτο, ρέ Γιώργη. Χάος γύρω μου μεγάλο. Δέν νιώθω πλέον τήν οἰκειότητα, τήν  μεγάλη οἰκειότητα, μέ τόν γείτονα, μέ τόν συμμαθητή μας. Διακρίνω μιά ἐπιθετική διάθεση, ἲσως καί βίαιη, στήν καθημερινότητα ἀκόμη καί ὃταν εἶναι εὐγενής, εἶναι ἐπίπλαστη,  προσβλητικά ἀπαξιωτική, καί δυστυχῶς   ἐξελίσσεται μέ τρόπο ραγδαῖο. Αἰσθάνομαι τσιτωμένος. Νεῦρα παντού. Νεῦρα στήν Μητροπόλεως, νεῦρα στό καφενεῖο, στό σπίτι, νεῦρα ἀκόμη καί στόν καθρέφτη. Ὢρες ὢρες δέν μέ ἀντέχω…

-Βασιλάκο νά σοῦ θυμίσω ὃτι ἐμεῖς, ὡς παιδιά, μεγαλώσαμε σέ μιά ἀτμόσφαιρα βίας. Βία στό σχολεῖο,  βία παντοῦ. Θυμᾶμαι ἀκόμη, ὃταν μικρό παιδάκι μέ ἒστειλαν νά πάρω ἓνα φάρμακο, ἒκανα λάθος καί μπῆκα στό διπλανό καφεκοπτεῖο. Ὁ καφεπώλης τό τί βρισίδι μοῦ τράβηξε δέν λέγεται. Βλάκα, βλαμμένο, ἠλίθιο… ἀκόμη καί ὃταν ἒβγαινα άπό τό φαρμακεῖο  ἦταν στήν πόρτα καί μ’ ἒβριζε. Ἡ διαφορά μέ τώρα ἦταν ὃτι ἡ τότε βία δέν μᾶς δημιουργοῦσε ψυχολογικά τραύματα. Ἐσύ γιατί  τόσα νεῦρα;

-Κάθε μέρα  ἀκούω πώς κάποιοι κλέβουν ρεῦμα, οἱ βενζινᾶδες  κλέβουν βενζίνη ἢ τήν νοθεύουν, κλέβουν τό Κράτος, ἀγρότες κλέβουν τήν Ε.Ε. μέ ψεύτικες ἐπιδοτήσεις, κλέβουν ὃ,τι μπορεῖ ὁ καθένας, καί τό Κράτος  τούς ἀφήνει νά  ξανακάνουν τό ἲδιο, βιασμοί,  δολοφονίες, 80 δικαστικοί ἀπόλύθηκαν γιά διαφθορά, ὁ συμμαθητής μας, ὁ φαρμακοποιός. μοῦ ἒλεγε τίς προάλλες ὃτι ὁ τζίρος ἀπό τά ψυχοφάρμακα εἶναι αὐξανόμενος,  μέ πολύ ἐπικίνδυνη τήν ἂνοδο χρηστῶν σκληρῶν ναρκωτικῶν, οἱ τηλεοπτικές σειρές γιά τά μπάζα,  σενάρια, διάλογοι, σκηνοθεσίες ἀπίστευτα χαμηλῆς στάθμης, μιά  διαρκῆς καταφυγή στό ἀποπολιτικοποιημένο, ἐπαρχιώτικου στύλ, μελόδραμα, μιά παραίτηση, μιά εὐκολία. ὑπονομεύοντας ἀπροκάλυπτα τήν  πιθανότητα αὐτός ὁ λαός νά χειραφετηθεῖ μαζικά ἀπό τίς μαλακίες του.

 Ἐσύ;

-Καί ἐγώ ἒχω μιά αἲσθηση μεγάλης κακουχίας. Παρατηρῶ μιά αὐξανόμενη, ἑλλαδική καί διεθνή ἀταξία, πού δέν εἶναι κάτι νέο, ἀλλά πλέον ἐπιδεινώνεται ἐπικίνδυνα.   Κανείς δέν μπορεῖ νά προβλέψει ποῦ θά καταλήξει ὃλο αὐτό τό σκηνικό. Ἒχω τήν αἲσθηση πάντως ὃτι διανύουμε τήν περίοδο τοῦ ἀπόλυτου σόκ, τῆς κατάρρευσης κάθε βεβαιότητας.

-Ὁρισμένοι ἐπιστήμονες λένε ὃτι μπαίνουμε ἢδη στήν φάση τοῦ «ἓκτου μαζικοῦ ἀφανισμοῦ». Ἡ μοίρα κάθε προηγμένου, τεχνολογικά, πολιτισμοῦ εἶναι ἡ αὐτοκαταστροφή του.

-Δέν εἶμαι εἰδικός… Μᾶλλον εἲμαστε στήν ἀρχή τῆς βίαιης ἀφύπνισής μας. Πιστεύω ὃτι ἲσως πρόκειται γιά ἓνα «τέλος διαρκείας». Καί ὃτι μπορεῖ ἢδη νά ἒχει ξεκινήσει, μέ κάμποσες ἐνδείξεις τά τελευταῖα χρόνια, τόσο ὡς πρός τά φυσικά φαινόμενα ἀλλά καί ὡς πρός τά πολιτικά καί κοινωνικά. Συνδυασμός καί τῶν δύο εἶναι ἡ κλιματική ἀλλαγή, μέ τό βάρος ὃμως νά πέφτει ἐξ ὁλοκλήρου πάνω στόν  ἀνθρώπινο παράγοντα. Ἂν καί  ἀκόμη τά βολεύω ἀρκετά καλά, ἒχω μιά αἲσθηση μεγάλης κακουχίας στο κορμί μου, τά τοιχώματα τῆς ψυχῆς παρουσιάζουν μικροραγίσματα…Στό αἷμα μου καί βαθύτερα ἀκόμη στό μεδούλι μου κυκλοφοροῦν  ἀγκαθάκια φραγκόσυκου, πού σταδιακά γίνονται σκληρά σάν ρινίσματα σιδήρου.

-Καί ἐγώ κουρασμένος ψυχολογικά. Μάλιστα ἡ  κούραση μοιάζει νά μονιμοποιεῖται, δέν προχωράω ἐλεύθερα, κάτι μέ  τραβάει πρός τά κάτω σάν ἀσήκωτο βαρίδι. Ψάχνω τό κουράγιο ἀκόμη  καί νά χαμογελάσω. Σκέπτομαι νά πάω χαλαρά, σέ ἓναν ψυχίατρο. Ὂχι ψυχολόγο. Ξεφύγαμε από τούς παπάδες καί πέσαμε στούς ψυχολόγους. Τούς  πληρώνουμε κιόλας.  Τά παιδάκια μου μιά χαρά. Ἡ κόρη μου ἦρθε στό Αἲγιο μόνιμα, τά ἐγγονάκια μου μιά χαρά… Μέ τήν γυναίκα μου, ὃπως ὃλοι μας. Τώρα εἲμαστε σάν συγγενεῖς, πρώτου βαθμοῦ πλέον…

Ὑπάρχουν γυναῖκες πού ὀνειρευόμαστε καί γυναῖκες πού μᾶς κάνουν νά ὀνειρευόμαστε…

Αὐτά, ἂλλη φορά…

-Καί ἐγώ νιώθω κάπως ἀμήχανα ἀλλά παραμένω ψύχραιμος, σταθερός, μέ ὃλο καί πιό  ἒντονη τήν αἲσθηση τῆς ἀπειλῆς, τήν ἀνασφάλεια  νά ἒρχεται ἀπό παντοῦ… κατά καιρούς ἒχω τίς μαύρες μου.. εὐτυχῶς ὑπάρχει τό κηπαράκι τοῦ Χατζηράδου τό ὁποῖο μέ  βοηθᾶ νά ἀντιμετωπίζω πολλά… Προσπαθῶ νά κάνω ψυχανάλυση στόν ἑαυτό μου, μέ τά λίγα πού γνωρίζω.

-Πολλά διαζύγια στό Αἲγιο.

-Καί στήν Τῆνο τό ἲδιο.

-Σκεπτόμουν τίς προάλλες, τί συμβαίνει καί χωρίζουν οἱ ἂνθρωποι.

-Τί;

-Ὂχι πάντως ἐπειδή πλήττουν. Οὒτε  ἂν ἒχουν ἢ δέν ἒχουν παιδιά. οὒτε ἂν φλερτάρουν ἢ κοιμοῦνται μέ ἂλλους. Χωρίζουν ὃταν σταματοῦν νά αἰσθάνονται τήν ἀνάγκη νά ἐπικοινωνοῦν μέσα ἀπό ἱστορίες. Ξέρουν ὃτι μόνο ἱστορίες ὑπάρχουν ἀνάμεσά τους, κάτω άπό τά ροῦχα τους, άπό τά σεντόνια τους, ἀπό τό δέρμα τους. Τίποτα ἂλλο. Ἱστορίες πού ἒχουν ζήσει μαζί ἢ χώρια, ἀκούσει, ὀνειρευτεῖ, ἱστορίες πού ἒχουν κατασκευάσει, ξαναβρεῖ, συγκεκριμένες ἢ ἀόριστες, ἡμιτελεῖς, ἀτελείωτες, ὁλοκληρωμένες, ἱστορίες συγκινητικές, ἀνιαρές, τρομακτικές, ἀστεῖες, ἱστορίες χωρίς ἱστορία, χωρίς πρόσωπα.

-Γι’ αὐτό ἐμεῖς κρατᾶμε τήν φιλία μας. Γιατί λέμε ἱστορίες;

-Σπάνια μιλᾶμε στό τηλέφωνο, καί πιό σπάνια συναντιόμαστε.. καί ὃμως ὃταν βρισκόμαστε εἶναι σάν νά εἲχαμε βρεθεῖ πάλι τήν προηγούμενη.

(Ὁ φίλος ἀρνεῖται πεισματικά τήν χρήση  ὑπολογιστή, ἀλλά χαζεύει στήν τηλεόραση τά βράδια γιά νά τόν πάρει ὀ ὓπνος, ὃπως ἰσχυρίζεται)

-Γιώργη βγάλε τήν ἒνταση ἀπό τήν ζωή σου. Ἀποσυνδέσου. Ἒχεις γίνει  ἓνα κομπιοῦτερ. Κομπιοῦτερ καί κινητό. Ἀποσυνδέσου. Γενικά ἀποσυνδέσου ἀπό τοξικές  μνῆμες, τοξικές εἰδήσεις, τοξικούς ἀνθρώπους. Δέν σοῦ μιλάω σάν μαμά..

-Δάσκαλε πού δίδασκες…

-Γιατί  τό λές;

-Γιατί βλέπεις τηλεόραση, ἀκατάσχετα.

-Ὂχι, μόνο ἀθλητικά… μπάσκετ καί ποδόσφαιρο, καί κανένα παιχνίδι. Μέ τίποτα, εἰδήσεις καί πολιτικές, οἰκονομικές συζητήσεις, ἀναλύσεις, σειρές. 

Ἡ λογική τοῦ ἀνίσχυρου, τοῦ ἒκπτωτου, τοῦ παρατημένου εἶναι ἡ τρέλα. Δέν θά κάνω σέ κανένα τό χατίρι νά χάσω τό μυαλά μου. Ὃσο και νά μέ καλοπιάνουν, νά μέ χαϊδεύουν, δέν ὑποχωρῶ. Δέν θέλω ρέ τήν αὒξηση τῶν 25 εὐρώ, δέν τήν θέλω…Δέν πρόκειται νά μέ δεῖτε σαλεμένο, γιά νά φωτιστεῖ ἡ ἀνέκφραστη ὂψη σας, τό μουχλιασμένο χαμόγελο τῆς ψυχῆς σας.

-Προσωπικά,  δέν  βλέπω τήν ὢρα νά πάω στό κτῆμα πού ξέρεις. Τηλεόραση δέν  βλέπω σχεδόν καθόλου. Χαζεύω πολύ ἐλαφρά στόν ὑπολογιστή, φευγαλέα στήν σελίδα τῆς Ἰωάννας, πατάω κατά καιρούς δυό καρδοῦλες συγκεκριμένα ἐκεῖ πού θέλω, ὃπου ἒχω ἀδυναμία,  γράφω γιά τήν Ἀντοψία… Ἐσύ τά πρωινά σου;

-Καφενεῖο…μέ κούρασε κι αὐτό τό καφενεῖο κάθε μέρα… τίς ἲδιες φάτσες, οἱ ἲδιες ἀνιαρές συζητήσεις, στήν ἲδια θέση, στήν ἲδια στάση…Ἐσύ δέν βαρέθηκες μέ τό κτῆμα;

-Πιστεύω ὃτι ἀπό τήν φύση του ὁ ἂνθρωπος ἒχει ἀνάγκη τήν κούραση, τόν ἱδρῶτα. Βάλε στό πρόγραμμα  νά  ἀσχοληθεῖς μέ τό κτῆμα σου. Ἀπό τό σπίτι σου ἂνετα  πᾶς στό κτῆμα μέ τά πόδια, ἒχεις νερό…

-Μέ ἒχεις πρήξει μέ  τό κτῆμα…

  Μείναμε ἐκεῖ γιατί κατέφθασε τό ἐγγονάκι του καί ὃλα παραμερίζονται, ὃπως γιά ὃλους μας. Ἐμένα τά ἐγγόνια μου, μοῦ δίνουν δυό χαρές: τήν μία ὃταν ἒρχονται καί τήν δεύτερη  ὃταν φεύγουν… Τά ἐγγόνια σέ τρελαίνουν, ἀλλά part time. Νά μήν ἀντικαταστήσουμε τούς γονεῖς. Τό νά τρελαίνεσαι μέ τά ἐγγόνια σου εἶναι χαζοτικό. Ποιός παππούς δέν ἒχει στυλ παπποῦ ‘‘διαφθορέα’’. Ποιός δέν μοιράζεται μέ τά ἐγγόνια  του μυστικά καί σκανταλιές; Τό πιό ἁπλό:  στίς διακοπές ἡ χαοτική χρήση τοῦ κινητοῦ λέγοντας μπροστά στήν μαμά: παίξτε ρέ παλικάρια καί λίγο μέ τό κινητό… ἀπαγορεύονται οἱ  τσίχλες γιά τήν μικρή ἀπό τήν μαμά ἀλλά συμπτωματικά βρισκόμαστε στό περίπτερο, καί πάλι ἀπό μιά σύμπτωση  πέφτουμε πάνω σέ τσίχλες, τί νά κάνουμε;… Τέλος μιά συμβουλή πρός τούς παπποῦδες: παίξτε κοῦκλες μέ τήν ἐγγονή σας, ἒχει μιά γλύκα, ὃσο γλυκειά εἶναι καί ἡ πριγκηπέσσα ἐγγονή σας, φυσικά ὂχι τόσο γλυκειά ὃσο ἡ κόρη σας…